Архив
Люция — чын хатын-кыз, шунлыктан ул төрле кызыклы хәлләргә юлыгып кына тора, бик еш кына ахыры ни белән бетәсен уйламый сөйли һәм ир-ат халкын начар белә. Шуннан башка аның бүтән хатын-кызлардан бер аермасы да юк. Әгәр дә егерме ел элек аңа кемдер сине алда төрле маҗаралар белән тулы тормыш көтә дигән булса — Люция андый күрәзә итүчегә көлеп кенә караган булыр иде! Хәер, “Ходайны көлдерәсең килсә…” диме әле халык…
Илдә хәтәр тарихи вакыйгалар барган көннәрдә яшь талантлы язучы Сөйләман Тимербаев бер чибәр кызга гашыйк була. Әмма сөю утында янган егет бер мизгелдә барысыннан – эшеннән, торагыннан, паспортыннан, акчасыннан, дусларыннан мәхрүм кала. Тормышының фаҗигале көннәрендә, ул ярдәм өмет иткән кешеләр аны сата, ә бөтенләй чит-ят булганнар исә ярдәм кулы суза. Егет берничә тапкыр үлем белән күзгә-күз очраша, әмма соңгы мизгелдә аны МӘХӘББӘТ коткарып кала!
Татар халкының бөек улы Салих Сәйдәшевның беренче мәхәббәте турында язылган, күпләрнең өстәл китабына әйләнгән Әмирхан Еникинең “Гөләндәм туташ хатирәсе” әсәрендә дә моң ярылып ята. Бу классик язучы тарафыннан бөек композитор турында язылган бердәнбер һәм кабатланмас матур әсәрләрнең берсе.
«Әгәр дә хатыны ирен алдарга теләсә, кырык төрле юл табар!» – ди Мирсәй Әмир әсәренең төп каһарманы – акыллы, шук һәм гүзәл Гөлшаян. Ул үзен өзелеп сөйгән Әхмәтен – шикләнүчән ирен нигезсез көнләшүләреннән арындыру өчен хәйлә таба. Ләкин бу хәйләсе белән Гөлшаян Әхмәтне генә түгел, ә артыннан тагылып, авыз суларын корытып йөрүчеләрне дә көлке хәлендә калдыра, акылга утырта.
